Σάββατο 7 Ιουλίου 2007

Εξώφυλλο

ΛΥΚΟΠΕΡΠΑΤΗΜΑΤΑ


ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΠΟ.ΦΥ.ΖΩ.


«Πολίτες για τα δικαιώματα της Φύσης & της Ζωής»


Νομίμως ανεγνωρισμένο Σωματείο αρ. εγκρ. 2203/95 Μέλος του ΠΑΝΔΟΙΚΟ


Αλκιβιάδου 24, 104 40 Αθήνα

Τηλ. – Fax : 210 88.14.677 & 210 64.37.0 02 Περιοδική έκδοση

e-mail: pofyzo@yahoo.gr Διανέμεται δωρεάν Τεύχος 15 Ιούνιος 2007


Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα

24 Απριλίου 2007

κατά των Πειραμάτων στα Ζώα


Δύο βρωμερά χέρια

Η αγριότητα του είδους μας δεν έχει σύνορα.

Σύμφωνα με την ΙΑΑΡΕΑ (ΔΙΕΘΝΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΜΑΤΩΝ ΣΤΑ ΖΩΑ), στους 12 επόμενους μήνες πάνω από 100 εκατομμύρια ζώα θα υποφέρουν και θα πεθάνουν στα πειραματικά εργαστήρια των ανθρώπων.

Σκύλοι από την Ρωσία και την Κίνα, γάτες από την Ιαπωνία και το Πακιστάν, κουνέλια από την Λατινική Αμερική και Η.Π.Α., καμήλες από την Β. Αφρική, Μ. Ανατολή και Κ. Ασία, τρωκτικά και μύγες από την Ελλάδα και τέλος, πίθηκοι γουρούνια, καρχαρίες, κατσαρίδες και άλλα είδη από όλον τον κόσμο, θα υποστούν ζωοτομία. Θα διαμελισθούν ζωντανά, για ερευνητικούς σκοπούς, στα εργαστήρια αυτών που θεωρούν ότι, ο βασανισμός των ζώων στο όνομα της έρευνας είναι επιστήμη.

Ανθρώπινα έμβρυα περιμένουν το πρά-σινο φως της επιτροπής της βιοηθικής, για να διαμελισθούν κι αυτά με την σειρά τους, επισήμως πλέον (γιατί ανεπισήμως……) στα εργαστήρια των ανθρώπων.

Των ανθρώπων που σκορπούν απλόχερα το θάνατο γύρω τους αρνούμενοι ν’ αποδεχθούν τον δικό τους βιολογικό θάνατο. Επί πλέον, πειράματα στα ζώα αποφέρουν τίτλους, καριέρα, επιχορηγήσεις και κέρδη στους ερευνητές.

Η υπεροχή και η κυριαρχία που νομίζουμε πως έχουμε σαν είδος, και από όπου αντλούμε το αυθαίρετο δικαίωμα να βασανίζουμε τ’ άλλα είδη, δεν οφείλεται στην ευφυϊα μας, αλλά στα δύο

βρωμερά μας χέρια

που το

ΕΝΑ ΠΛΕΝΕΙ ΤΟ ΑΛΛΟ…..


Σημ. Αφρικανική παροιμία: «Ο άνθρωπος έχει δύο βρωμερά χέρια που το ένα πλένει τ’ άλλο».



Πε ι ρ αμ α τ ό ζωα


Μέσα απ’ το στενό κλουβί του
δύο χέρια το αρπάζουν
τα ποδάρια του χτυπάει δεξιά κι αριστερά
μα αποτέλεσμα δε βγάζουν
το ΄χουν πιάσει απ’ τ’ αυτιά.
Τ’ ακουμπάνε σ’ ένα πάγκο
και ανάσκελα το δένουν.
Μοιάζει με εσταυρωμένο
μα τί άραγε να θέλουν
από τούτο το καημένο;
Με τα μέλη τεντωμένα
Να πονούν ήδη πολύ
κάθε κίνηση που κάνει
φέρνει οδύνη τρομερή
και απόγνωση το πιάνει.
Μα ετούτοι με τις μάσκες
που φορούν στα πρόσωπά τους
με απόφαση ψυχρή
βλέπουνε το πείραμά τους
ως να μην έχει ψυχή.
Με απελπισία στα μάτια
και με φόβο τρομερό
στο δεμένο άσπρο κουνέλι
είναι τώρα φανερό
κάτι άσχημο του μέλλει.
Ένας παίρνει το νυστέρι
και του ανοίγει την κοιλιά,
φρίκη απίστευτη το πιάνει
θα ΄θελε να ΄χει μιλιά
για να τους φωνάζει «φτάνειειειε!».
Αγνωστό μου κουνελάκι
Μαναράκι μου γλυκό
ξέρω πόσο υποφέρεις
μα και στον κόσμο το σκληρό
σ’ αγαπούν κάποιοι, να ξέρεις…..

Γ. Μαυρουλέας

Δεν υπάρχουν σχόλια: